Montaż stolarki – niezbędny krok w tył
Michał Michałowicz, Knelsen Polska Sp. z o.o.
Leibniz kiedyś powiedział, że cofamy się, by skoczyć wyżej. Skakać może w tym artykule nie będziemy, ale cofnąć się musimy. Do miejsca, w którym trzeba uzupełnić nieco wiedzę o poprawnym mocowaniu stolarki okiennej.
Ostatnio bardzo dużo mówi się o pra‑ widłowym montażu stolarki. Jeszcze więcej o coraz bardziej wymyślnych sposobach i rozwiązaniach mających zmaksymalizować ciepłotę połączenia. A wszystko po to, aby w pełni wykorzystać walory stolarki oraz pozostałych elementów ograniczających zużycie energii, takich jak rekuperatory czy panele fotowoltaniczne. W czym zatem problem? Ano w braku wiedzy o fundamentalnych zasadach wykonywania stabilnego i trwałego montażu stolarki.
Podczas rozmów z wieloma inwestorami jestem zasypywany pytaniami o profile, szyby, uszczelnienie, taśmy montażowe, kotwy, konsole… itp., itd. Jak do tej pory nikt mnie jeszcze nie zapytał o podstawowy element gwarantujący odpowiednie wykonanie montażu mechanicznego, czyli o sposób połączenia okna z murem i materiały niezbędne do jego wykonania. Niektórym może wydawać się to błahostką, ale faktem jest, że dobór elementów łączących może w istotny sposób rzutować na całość procesu mocowania okna i uzyskane w nim efekty.
Łącznik to podstawa
Zacznijmy od początku. Aby zamon‑ tować okno, należy je najpierw trwale połączyć z murem. Pominę już tutaj kwestię kotew i konsol, a skupię się na elementach łączących: śrubach dyblach, kołkach itp., oraz na przygotowaniu w odpowiedni sposób i w odpowiednim miejscu otworów na te łączniki.
Śmiało można zaryzykować stwierdzenie, że aktualnie do wzniesienia budynków stosuje się trzy rodzaje głównych materiałów budowlanych:
• cegły ceramiczne komorowe,
• bloczki z betonu komórkowego,
• beton ciężki, konstrukcje żelbetowe.
Do każdego z tych materiałów należy zastosować odpowiednie elementy łączące oraz odpowiednimi narzędziami wykonać w nich odpowiednie otwory. Tymczasem jakże często na budowach widujemy okna mocowane do muru „tym, co popadnie”, a jeszcze częściej „tym, co akurat ekipa montażowa miała w aucie”.
Za taki stan rzeczy odpowiada kiepska komunikacja między poszczególnymi komórkami w firmie oraz brak podstawowej wiedzy o tym, co stosuje się do czego i dlaczego należy właśnie to zastosować.
Na zdjęciach 1 i 2 przedstawiono wyraz totalnej niekompetencji ekip, które wykonywały zilustrowane montaże.
Inwestor zapewne zapłacił niemałe pieniądze za konsole do montażu okien w warstwie ocieplenia. Niestety stracił szansę na uzyskanie oczekiwanych efektów. Okna są całkowicie źle zamontowane: zastosowano niewłaściwe elementy łączne i nieumiejętnie je rozmieszczono.
Ściany ceramiczne
W budynkach wznoszonych z ceramicznych cegieł komorowych największym problemem jest odpowiednie zamocowanie dołu okna. Na zdjęciu 3 pokazujemy, jak tego nie robić. Jeżeli uwzględnimy wagę, jaką osiągają obecnie okna oraz siły, jakie mogą na nie działać, przedstawione mocowanie jest nie tylko nieodpowiednie, ale wręcz niebezpieczne. Nic tylko siąść i płakać. To samo dotyczy montażu łącznika bocznego na zdjęciu 1.
Montaż w ceramicznych cegłach komorowych trzeba wykonać zgodnie z zaleceniami, do tego trzeba jednak znać podstawowe zasady. Dół otworu okiennego należy odpowiednio przygotować, wykonując wylewkę lub wykładając ostatnie warstwy pod oknem materiałem pełnym, w którym będziemy mogli bezpiecznie i stabilnie zakotwić stolarkę (przykłady na zdjęciu 4).
Niestety bardzo niewielu inwestorów myśli o tym w trakcie budowy ścian, a po wykonaniu docelowych wymiarów otworów okiennych jest już za późno na takie rozwiązania. Musimy sobie radzić wówczas w inny sposób. Możemy zast0sować na przykład odpowiednią szynę wspomagającą „V” (zdjęcie 5).
Problematyczne w mocowaniu stolarki okiennej w ścianach z ceramiki komorowej są również połączenia boczne. Największym kłopotem jest wykonanie otworów. Bezwarunkowo należy stosować odpowiednie narzędzia oraz techniki, które pozwolą na wykonanie otworów montażowych do zastosowania odpowiednich łączników.
Warunkiem koniecznym jest używanie wiertarek BEZ UDARU. Jeszcze lepsze efekty można uzyskać, stosując specjalistyczne narzędzia, takie jak wiertło/frez zaprojektowane specjalnie do wiercenia w komorowych materiałach ceramicznych (zdjęcie 6).
Należy pamiętać, że do łączenia stolarki z materiałami z pustymi komorami należy stosować odpowiednie kołki rozporowe – zapewniające dobre trzymanie, lub specjalistyczne zamocowania chemiczne (kotwy chemiczne) – bazujące na wcześniejszym wypełnieniu pustej przestrzeni masą, a następnie trwałym zakotwieniu w niej łącznika.
Ściany z betonu komórkowego
Beton komórkowy to drugi bardzo popularny materiał budowlany, z którego wznoszone są aktualnie budynki. Występuje w różnych klasach, co wpływa na dobór odpowiednich łączników i technik montażu. Beton komórkowy to materiał pełny, jednak o bardzo miękkiej strukturze. Dzięki temu ma dobre parametry izolacji cieplnej, ale osiąga się to kosztem odporności mechanicznej.
Dlatego otwory w betonie komórkowym powinno wykonywać się BEZ UDARU. Jeżeli mamy do czynienia z betonem bardzo niskiej gęstości, należy je wykonywać specjalistycznymi rozbijakami (zdjęcie 7). Jako elementów łączących należy używać odpowiednich kołków rozporowych. Ważna jest również ich właściwa aplikacja, uwzględniająca kierunek rozpierania kołka względem krawędzi bloczka.
Ściany z betonu pełnego/zbrojonego
Z wykorzystaniem betonu pełnego/zbrojonego do wznoszenia ścian często mamy do czynienia w budownictwie przemysłowym. W budownictwie rodzinnym także, bo to z niego wykonuje się nadproża. To najtwardszy i najbardziej stabilny materiał, w jakim mocujemy elementy łączące. Umożliwia również najpłytsze kotwienie.
Podczas wykonywania w betonie pełnym/zbrojonym otworów na elementy łączące bardzo istotnym elementem jest zastosowanie odpowiedniego wiertła, które umożliwi wykonanie otworów pod śruby lub inne elementy mocujące.
Beton pełny/zbrojony to jedyny z omawianych materiałów, który pozwala na wykorzystanie wiercenia udarowego.
Zasady ogólne
Zależnie od materiału niezwykle istotne jest wykonanie otworów w odpowiedniej odległości od krawędzi materiału budowlanego oraz odległości pomiędzy poszczególnymi zamocowaniami.
Są to niezwykle ważne informacje i zalecenia, do których należy się stosować. Gdy otwory wykona się zbyt blisko krawędzi, może dojść do uszkodzenia materiału budowlanego (zdjęcie 2 i 8).
Biorąc pod uwagę mnogość problemów, które może spowodować brak wiedzy na temat tak prozaiczny, jak wykonanie otworów oraz odpowiednie zamocowanie stolarki, powinniśmy stosować się do zaleceń producentów łączników. Stosujmy je z uwzględnieniem głębokości kotwienia, zachowując bezpieczne odległości od krawędzi materiałów budowlanych oraz pomiędzy zamocowaniami.
Pamiętajmy, że Cofamy się, by skoczyć wyżej. Dla nas oznacza to, że uczymy się podstaw, by poprawnie wykonać najbardziej skomplikowane montaże.
Tekst pochodzi z kwartalnika Stolarka nr 10, 12.2019.
Więcej informacji na temat montażu w strefie ocieplenia można uzyskać w firmie Torys.
Napisz komentarz
Komentarze